Geen gesprek is hetzelfde, de uitkomst is steeds verrassend. Aan onderstaande voorbeelden kunnen geen rechten worden ontleend. De verschillende verhalen zijn opgenomen om inzicht te geven in mogelijke resultaten die bereikt kunnen worden.

Jesse heeft behoorlijk grote wonden op zijn poten en kale plekken, die hij zelf veroorzaakt door te bijten.

Jesse kan niet los uitgelaten worden, omdat hij als een bezetene achter treinen, fietsers of auto’s aanrent. Hij komt uiteindelijk wel terug, maar heeft zich ondertussen vaak verwond. Zo maakt hij contact met de oerenergie die hij in zich voelt. Alhoewel hij een fantastische hond is in huis, voelt hij zich pas echt compleet als hij hard rent. Nu hij niet meer los uitgelaten wordt, voelt hij zich letterlijk gevangen in zijn lichaam, en daardoor ontstaat zijn bijtgedrag.

Tijdens de healing laat ik hem voelen dat hij ook contact kan maken met zijn oerenergie zonder achter iets aan te hoeven rennen. Zijn baasjes vraag ik hem af en toe mee te nemen naar een veld of het strand, waar hij wel zijn behoefte aan rennen uit kan leven.

Twee maanden later is al zijn haar weer aangegroeid en heeft hij zichzelf niet meer verwond.

Yuske blaft heel veel in huis en ook in de auto. Zijn vrouwtje is doof, en als ze ’s avonds haar gehoorapparaten uit doet hoort ze helemaal niets meer.

Na mijn uitleg hierover snapt hij wat er aan de hand is. Ook leg ik uit dat het schelle geblaf,vooral in de auto, heel pijnlijk is voor haar oren. Nu blaft hij alleen nog als het nodig is, omdat waarschuwen dat er iemand aankomt in deze situatie heel welkom is. Sinds ons gesprek is Yuske nog waakzamer, maar blaft minder. Als hij in de auto blaft hoeft zijn vrouwtje maar naar haar oren te wijzen en hij stopt, of blaft zachtjes.

Marte is niet meer boospoes, 8 jaar

Lizzy is wat mat. Ze heeft weinig energie en blijft erg op zichzelf. Ze lijkt geen binding te hebben met de mensen in het gezin. Ze blijkt een grote behoefte te hebben aan “gezien te worden” en erkend te worden in haar bestaan. In tegenstelling tot hun normale gedrag, is het belangrijk dat het gezin haar dagelijks laat merken hoe belangrijk ze voor hen is. Met healing en bloesemremedies kwam gaandeweg de verandering. Nu is ze een vrolijke, betrokken hond die het liefst de hele dag bij het gezin is.

Shula is een timide poes, die bang is voor de andere poezen in haar huis. Ze mist haar vriendinnetje Sientje, die helaas is overreden. Op energetisch niveau heb ik haar afscheid laten nemen van Sientje en een healing en bloesemremedies toegepast.

Shula is nu letterlijk zwaarder geworden en ze voelt zich zekerder. Ze is meer in staat om haar plaats in de groep in te nemen.

Singa krabt zich helemaal kaal op haar buik en haar rug. In eerste instantie wil ze niets van mij weten, ze wil niet communiceren. De tweede keer heb ik het “op afstand” geprobeerd, en toen was ze iets toeschietelijker. Het krabben blijkt te maken hebben met spanningen van haar vrouwtje. Singa kan hier niet tegen, mede omdat ze vanwege spanningen in haar (eerste) gezin op jonge leeftijd naar het asiel is gebracht. Ze heeft de overtuiging dat zij weg moet zodra er spanning ontstaat. Ik heb haar uitgelegd dat ze de rest van haar leven bij haar huidige vrouwtje zal blijven en healing en bloesemremedies gegeven.

Daarna is het ruim een half jaar heel goed gegaan en zijn alle haren aangegroeid. Na zes maanden stak het krabben af en toe weer de kop op en zo kwam Singa voor een herhalingsconsult (in de praktijk). Van afstandelijkheid was geen sprake meer, ze was nu heel toegankelijk, wilde graag op mijn schoot zitten en het communiceren was geen enkel probleem.

Helaas is Singa uiteindelijk na een korte ziekte overleden.

Saar lijkt wat depressief te zijn. Ze is niet vaak vrolijk, speelt niet en ze heeft een stress-bijtplek op haar poot. Het blijkt dat Saar een veel te groot verantwoordelijkheidsgevoel heeft opgevat voor de veiligheid van haar twee vrouwtjes. Ze ziet het echt als haar taak om voor hen te zorgen. Ook haar eigenaren vertrouwen teveel op haar waaksheid. Uitleg gegeven aan zowel Saar als haar vrouwtjes over eigen verantwoordelijkheid, zodat Saar nu pas hoeft op te letten als dat van haar gevraagd wordt, thuis en tijdens de wandeling. De huisdeur en de tuinpoort gaan wat vaker op slot, zodat niet iedereen maar in en uit kan lopen en Saar continu op haar hoede moet zijn. Ook zijn healing en bloesemremedies toegepast.

Nog diezelfde avond is Saar gaan spelen en is totaal veranderd. Ze is veel meer relaxed, ze wil iedere avond een “speel-uurtje” en de bijtplek is verdwenen.

Nick komt uit Spanje, maar is in Nederland al bij een ander gezin geweest. Zijn vertrek bij de eerste eigenaar was traumatisch. Hij lijkt zich niet goed te kunnen binden aan zijn huidige baasjes. Hem is uitgelegd waarom hij eigenlijk ergens anders moest gaan wonen en verteld dat hij voor altijd bij zijn huidige baasjes mag blijven. Sindsdien is hij veel aanhankelijker geworden.

Guus is erg afstandelijk en wil niet geaaid worden. Dit blijkt mede te maken te hebben met het jachtige bestaan van haar vrouwtje. Het geeft onrust en die onrust zorgt ervoor dat Guus zich niet veilig voelt bij haar. Daarbij wil Guus niet alleen maar in het voorbijgaan even aangehaald worden. Sowieso is Guus niet een echte knuffelpoes. Als haar vrouwtje haar kan accepteren zoals ze is, geeft dat ook meer rust. Haar vrouwtje besteedt nu meer aandacht en tijd aan haar en Guus is een stuk aanhankelijker geworden.

Twister gedraagt zich dermate dominant en onverdraagzaam naar een van de andere teckels in huis, dat ze een tijdje bij iemand anders gelogeerd heeft. Haar vrouwtje wil haar echter weer graag terug, maar dan moet er wat veranderen. Twister is een hond voor één op één contact, en vindt het moeilijk om de aandacht van haar vrouwtje te moeten delen. Maar er wonen nu eenmaal nog 2 honden in huis, dus de onverdeelde aandacht krijgen is onmogelijk. Twister wordt voor de keuze gesteld: aanpassen aan de situatie of er wordt een ander, heel goed huis voor haar gezocht. Ook geef ik informatie over interactie en spel met de andere honden.

Twister heeft haar keus gemaakt en wil kennelijk graag blijven, want ze is niet meer uitgevallen naar de andere teckel en ze spelen zelfs af en toe met elkaar.

Nurso en zijn eigenaresse rijden dressuur en doen mee aan wedstrijden. Thuis doet Nurso het prima, maar tijdens de wedstrijden bakt hij er weinig van. Het lijkt alsof hij geen enkele motivatie heeft als hij de ring in gaat. Als ik hem ernaar vraag, blijkt dat hij zelf wel weet dat hij het goed kan. Hij vindt het niet nodig om daarin bevestigd te worden, een (positieve) beoordeling door anderen is voor hem van geen waarde. Uitleg gegeven dat het belangrijk is voor zijn vrouwtje en dat zij het heel fijn zou vinden als hij echt zijn best zou doen tijdens shows en wedstrijden. De eerstvolgende wedstrijd en daarna ook heeft hij een prima prestatie geleverd!

Frodo is een wat wispelturig paard, dat lang niet iedereen in zijn nabijheid accepteert. Hij bijt mensen, ook zijn eigenaresse op wie hij toch erg gesteld is. Hij blijkt het niet te doen om lelijk te zijn, maar omdat hij op die manier aandacht vraagt. Als ik hem uitleg dat bijten pijn doet, is hij oprecht verbaasd. Dat was nooit zijn bedoeling! Ik stel hem voor om in het vervolg, hij aandacht wil krijgen, hij met zijn neus langs het lichaam van zijn vrouwtje kan gaan, om te ruiken of er misschien iets lekkers in haar zakken zit. Zij kan dit “neuzelen” belonen met een stukje appel o.i.d. want het betekent dat hij zijn best doet om te veranderen. Sindsdien is het een hele tijd goed gegaan en heeft Frodo niet gebeten. De laatste tijd verviel hij weer in zijn oude fout en leek een herhalingsgesprek op zijn plaats. Zijn vrouwtje heeft de basiscursus ‘In gesprek met dieren’ gevolgd en kan het hem nu zelf duidelijk maken.

Muthupa, toen een aandoenlijk “kalf” van 9 maanden, durfde geen trappen te lopen en moest door zijn baas 3 trappen op- en afgedragen worden. Binnen afzienbare tijd zal het gezin naar een benedenwoning verhuizen, maar vooralsnog is het fysiek zwaar en ook onveilig om hem te moeten dragen.

Als pup is Muthupa eens bijna gevallen. Zijn baasje kon hem toen nog net aan een pluk haar grijpen. Beiden zijn toen erg geschrokken. In een healing hebben ze allebei de schrik en angst voor een volgende keer los kunnen laten. Met Muthupa is afgesproken dat als hij het traplopen probeert (telkens een paar treden meer), hij wat lekkers krijgt. Na enige tijd ging hij perfect naar beneden en rende bovendien snel weer naar boven als hij niet zijn stukje worst kreeg!

Dyna heeft 2 jaar in het asiel gezeten, en is nu alweer 2 jaar bij haar huidige vrouwtje. Ze is erg angstig, zeer wantrouwend naar vreemden en kan eigenlijk alleen geaaid worden “op afstand”, d.w.z. met een stokje waaraan veertjes zitten. Ze vertrouwt haar vrouwtje wel, maar loopt toch weg als zij de kamer in komt. Ik heb haar verteld dat ze zelf aan kan geven of ze contact wil of niet, en dat je ook contact kunt hebben zonder aangeraakt te worden. Ik spreek met haar af dat als ze contact wil met haar vrouwtje, ze dat kan aangeven door te miauwen.

Ik heb haar een uitgebreide healing en bloesemremedies gegeven. Sindsdien blijft ze liggen als haar vrouwtje binnenkomt en geeft inderdaad aan dat ze af en toe graag contact wil. Als ze geaaid wordt kan ze nu ook rustig blijven. Angst voor vreemden zal naar alle waarschijnlijkheid nooit meer overgaan, maar als er geen vreemden over de vloer zijn is er nu ook geen angst meer.

Het vrouwtje van Lola wil graag weten of ze pijn heeft en misschien al aan het eind van haar leven is gekomen. Ze zou niet graag willen dat Lola onnodig lijdt. Tijdens de healing krijgt Lola informatie over het recht hebben te sterven waar en wanneer zij dat wil. Lola geeft aan dat ze wel graag hulp wil bij het overlijden (euthanasie) als het echt niet meer gaat. Vanaf het moment dat ze thuis zijn weigert ze te eten en te drinken, en binnen een week is ze met hulp van de dierenarts thuis rustig ingeslapen.